Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2016

Οι τρεις Ιεράρχες

 
Είναι οι Άγιοι των γραμμάτων, οι προστάτες Άγιοι των μαθητών και των δασκάλων.
Καθένας έχει τη δική του γιορτή, αλλά και τους τρεις μαζί τους γιορτάζουμε στις 30 Ιανουαρίου, γιατί έχουν πολλά κοινά γνωρίσματα: Ζούσαν απλή ζωή χωρίς πολυτέλειες. Αφιέρωσαν τη ζωή τους στους φτωχούς συνανθρώπους τους και στους δυστυχισμένους. Ήταν και οι τρεις σοφοί. Αγάπησαν τα γράμματα και τον πολιτισμό των αρχαίων Ελλήνων.
 
Όπως οι μέλισσες διαλέγουν το νέκταρ από τα λουλούδια, έτσι κι εσείς να διαλέγετε αυτά που διαβάζετε. Να κρατάτε τα  καλά και τα ωφέλιμα

Μέγας Βασίλειος
 
 
Οι κατασκευές μας, από την Ελένη Μαμανού.
 


 

Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2016

Του Γενάρη το φεγγάρι


 
Τα δικά μας μαργαριτάρια....
 
 
"Πήρα το φεγγάρι για μία βόλτα." Μία ιστορία φιλίας.
 
 
"Χρόνια πολλά φεγγάρι", μία χαριτωμένη ιστορία με ένα αρκουδάκι που ακούγοντας την ηχώ του, νόμιζε ότι μιλούσε με το φεγγάρι. Φυσικά το παίξαμε με τα παιδιά, που τους φάνηκε πολύ αστείο.
 
 
Γνωρίσαμε τον αυτοδίδακτο εικαστικό Νίκο Ζάρρα. Πολυταξιδεμένος, με εκθέσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό – εδώ και τέσσερα χρόνια κατοικεί και διδάσκει εικαστική τέχνη στη Ζάμπια.
 
"Τα εξωτικά φεγγάρια."
 
 
Ζωγραφική πάνω στο ποίημα.
 


 
Είδαμε εικόνες, με κοπέλες με εξωτικά φορέματα. 
Και ακολούθησε ζωγραφική πάνω σε χαρτόκουτες, με λαδοπαστέλ και νερομπογιές.
Εξωτικά φεγγάρια δια χειρός.....νηπίων!!
 

 
 

Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2016

Δανειστική βιβλιοθήκη

 
Για το παιδί της σύγχρονης κοινωνίας, όπου κυριαρχεί ο γραπτός λόγος, θεωρείται απαραίτητη η απόκτηση της αναγνωστικής ικανότητας. Για το λόγο αυτό, βασική θέση στο Πρόγραμμα του Νηπιαγωγείου έχει η Δανειστική Βιβλιοθήκη. 
 

 Σκοπός της Δανειστικής Βιβλιοθήκης είναι να αναπτύξουν τα παιδιά καλή σχέση με το βιβλίο. Για να επιτευχθεί όμως ο σκοπός αυτός, είναι απαραίτητη η στενή συνεργασία μεταξύ του σχολείου και της οικογένειας. Έτσι, το σχολείο θα παρέχει τα βιβλία σε εβδομαδιαία βάση, και κάποιο πρόσωπο της οικογένειας θα πρέπει να ασχοληθεί  για λίγο χρόνο με την ανάγνωση και με το σχολιασμό κάθε βιβλίου που το παιδί φέρνει στο σπίτι.
 
Τι πετυχαίνουμε μέσα από το δανεισμό;

- Το παιδί γίνεται υπεύθυνος αναγνώστης και δανειστής. 

- Δίνεται η ευκαιρία σε κάθε παιδί να έχει πρόσβαση σε βιβλία. Τα βιβλία έτσι μπαίνουν σε κάθε σπίτι.
- Το παιδί μοιράζεται αναγνωστικές εμπειρίες και ποιοτικό χρόνο με τους γονείς, με τα αδερφάκια ή με τους παππούδες του και έτσι τα οφέλη γι΄αυτό είναι πολλαπλά. 
- Το παιδί μαθαίνει να θεωρεί την ενασχόλησή του με το βιβλίο ως ένα φυσικό τρόπο διάθεσης του προσωπικού του χρόνου.
- Η ανάγνωση ιστοριών σε παιδιά από ενηλίκους του περιβάλλοντός τους, εκτός από μια ευχάριστη, ψυχαγωγική δραστηριότητα, καλλιεργεί στα παιδιά την αγάπη για το βιβλίο και επηρεάζει τη μελλοντική τους πορεία ως μαθητές. 
 
Μέσω της ανάγνωσης προάγεται η διανοητική ανάπτυξη του παιδιού, ενισχύεται το λεξιλόγιό του, αναπτύσσεται η φαντασία του, βελτιώνεται η συγκέντρωσή του, κεντρίζεται το ενδιαφέρον του και προάγεται η συναισθηματική του ανάπτυξη.

 
 
Φέτος στα πλαίσια της δανειστικής βιβλιοθήκης του νηπιαγωγείου μας, ετοιμάσαμε τα σακουλάκια μας, με τα σποράκια της γνώσης, όπου κάθε παιδί θα βάζει κάθε φορά που θα δανείζεται, ένα σποράκι στο σακουλάκι του με τον τίτλο του βιβλίου κι έτσι στο τέλος θα μετρήσουμε ποιος δανείστηκε τα πιο πολλά.

Κάποια από τα σποράκια με τους τίτλους των βιβλίων.
 
 
Διαβάσαμε το παραμύθι "Οι φίλοι του δάσους πηγαίνουν σχολείο". Είναι μια διασκευή ξενόγλωσσης ιστορίας, που μας μαθαίνει πως να μεταχειριζόμαστε τα βιβλία. Το βρήκα στον παρακάτω σύνδεσμο :  http://xwrapaidiwn.blogspot.gr/2011/10/blog-post_09.html  (πολύ ωραία ιδέα, εκεί θα βρείτε όλες τις εικόνες καθαρές.)
Εγώ αφού πήρα τις εικόνες, μέσα από το πρόγραμμα ζωγραφικής....λέρωσα εσκεμμένα τις σελίδες της ιστορίας με μαρκαδόρο, ξυλομπογιά, τέμπερες για να προβληματίσω τα παιδιά.
 
 
 
Συζητήσαμε για το πόσο πολύ πρέπει να προσέχουμε τα βιβλία μας, ετοιμάσαμε  τις κάρτες δανεισμού με τους κανόνες και είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε.
 
 

 
 
 



 
 

 
 
 

 
 
 



Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2016

Οι πάγοι λιώνουν

 
Είδαμε ένα βίντεο με τα παγόβουνα.
 
 
Πως ακούγονται τα παγόβουνα όταν σπάνε στο βυθό.
 
 
Συζητήσαμε για την κλιματική αλλαγή.
 
 
 
Κάναμε πειράματα.
Πως ανεβαίνει η στάθμη της θάλασσας, όταν λιώνουν οι πάγοι.
 


Ρίξαμε αλάτι και χρωματιστές τέμπερες για να δούμε τη διάβρωση του πάγου.
 



 
Γνωρίσαμε ζώα που ζουν στους πάγους.
 
 
Και λίγη διασκέδαση!!!
"Μήπως έχεις δει, πιγκουίνο το πρωί,
ελάτε τώρα όλοι, να χορέψουμε μαζί.
Πιγκουίνοι προσοχή
αρχίστε στη στιγμή." 
Ένα πολύ διασκεδαστικό τραγουδάκι, αλλάξαμε λίγο τα λόγια και το χορέψαμε.
 
 
Ακολούθησε παιχνίδι με τον κύριο πιγκουίνο.
Τα παιδιά  προσπαθούσαν να περάσουν χιονόμπαλες από χαρτί, μέσα από την κοιλιά του.
 
 
Οι κατασκευές μας.
Μία ομαδική, η ζωή στους πάγους.
 
 
Και μία ατομική, πιγκουίνοι από πλαστικά μπουκάλια.
 
 

Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2016

Α, α, α αρχίζει η παγωνιά

 
 Το τραγούδι του Χειμώνα, Διονύσης Σαββόπουλος. Το ακούσαμε χορεύοντας βαλς σε ζευγάρια.
 
 
Βέβαια ακολούθησε και το δικό μας παιδικό και γνωστό τραγουδάκι για το Χειμώνα.
 
 
Παίξαμε με τις φωνούλες κι ακολούθησε ζωγραφική.
 
 
Ζωγραφική πάνω σ' ένα χειμωνιάτικο ποίημα του Τέλλου Άγρα.
 


 
Ρούχα του χειμώνα.Ντύσαμε το μικρό αγόρι για να μην κρυώνει.
 


 
Άσπρο σαν.....
 
 
Ατομική κατασκευή, με λαδοπαστέλ για τα μεγάλα και με κολάζ για τα μικρά.


 
 
 


Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2016

Κοπή βασιλόπιτας

 
Η νέα χρονιά να φέρει σε όλους μας υγεία, αγάπη και διάθεση για συλλογική δράση!
 
 
 
Φέτος το φλουρί και στα δύο τμήματα έτυχε σε κορίτσια. Στην Κατερίνα Σ. από το κλασικό και στην Νάνσυ Ν. από το ολοήμερο. Τους ευχόμαστε να είναι πάντα τυχερά κι ευλογημένα στη ζωή τους.

Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2016

"Το γάντι"

 
Ξεκινήσαμε την ενότητα του χειμώνα με ένα ουκρανικό παραμύθι ¨Το γάντι¨. Ένα πανέμορφο παραμύθι που μιλάει για τον χειμώνα, το κρύο, την παγωνιά. Ένα παραμύθι για την κατανόηση, την ανεκτικότητα, την αποδοχή του διαφορετικού, την ευγένεια.
 
Στον παρακάτω σύνδεσμο μπορείτε να δείτε το παραμύθι.
 
 
 
Μια μέρα, ένας ηλικιωμένος κύριος περπατούσε στο χιονισμένο δάσος με το σκύλο του. Δίχως να το καταλάβει του έπεσε από την τσέπη το ένα του γάντι. Ήταν ένα χειροποίητο, πέτσινο γάντι, με κόκκινη φόδρα, από εκείνα που το χέρι έμπαινε ολόκληρο μέσα κι όχι δάχτυλο δάχτυλο. Μα δεν το ‘δε κι ο σκύλος του που είχε το μυαλό του στις δεκάδες μυρωδιές του χιονιού. Αυτοί συνέχισαν ανέμελοι τον περίπατό τους στο δάσος και το γάντι έμεινε πίσω, πεσμένο κατάχαμα στο αφράτο χιόνι.
Ένα ποντικάκι, τόσο δα ήταν, πέρασε από εκεί κι είδε το γάντι μπροστά του. Το τριγύρισε από εδώ, το κοίταξε από εκεί. “Άδειο πρέπει να είναι”, σκέφτηκε και τσουπ….τρύπωσε στο όμορφο και ζεστό γάντι που πράγματι ήταν αδειανό. Το κρύο ήταν τσουχτερό έξω, δε γινόταν να αντέξεις δίχως μια φωλίτσα να κρυφτείς.
 
“Τι γλυκιά ζεστασιά έχει εδώ μέσα”, σκέφτηκε το ποντικάκι. “Εδώ θα ζήσω! Θα μείνω όλο το χειμώνα, ώσπου να περάσει το κρύο. Ύστερα…βλέπουμε”, είπε και ζάρωσε σε μια γωνιά να ξεκουραστεί.
Λίγο αργότερα χοροπηδώντας κατέφτασε εκεί γύρω ένας βάτραχος, πράσινος πράσινος που αν δεν έβρισκε γρήγορα κάπου να ζεσταθεί θα γινότανε μπλε μπλε! Κοντοστάθηκε έξω από το γάντι.
-Ποιος είναι μέσα στο γάντι; , ρώτησε.
-Η Ποντικίνα η Δαγκωνίτσα. Εσύ ποιος είσαι;
-Είμαι Βάτραχος ο Χίπιχοπης ο Χοροπηδηχτός. Μπορώ να μπω κι εγώ μέσα; Κάνει πολύ κρύο έξω.
-Έντάξει, έλα!, του είπε δίχως να το σκεφτεί το ποντίκι και μέσα στο γάντι έγιναν δύο τα ζώα.
Η έγνοια κάνει τη δουλειά κι η ξεγνοιασιά τον ύπνο και το χειμώνα το βαρύ κανέναν μην αφήνει ξύπνιο! Στριμώχτηκαν όπως όπως και προσπάθησαν να χαλαρώσουν. “Τι γλυκιά ζεστασιά έχει εδώ μέσα”, σκέφτηκε ο βάτραχος. “Εδώ θα ζήσω! Θα μείνω όλο το χειμώνα, ώσπου να περάσει το κρύο. Ύστερα…βλέπουμε”, είπε και πήδηξε σε μια γωνιά να ξεκουραστεί.
Λίγο μετά, χραπ χρουπ πάνω στο χιόνι, να σου κι ο λαγός με γρήγορες κινήσεις και αυτιά μεγαλύτερα από το σώμα του.
-Ποιος είναι μέσα στο γάντι; , ρώτησε.
-Η Ποντικίνα η Δαγκωνίτσα κι ο Βάτραχος ο Χιπιχόπης Χοροπηδηχτός. Εσύ ποιος είσαι;
-Είμαι ο λαγός ο Βιαστικός Τρεχαλητός. Μπορώ να μπω κι εγώ μέσα; Κάνει πολύ κρύο έξω.
-Έντάξει, έλα!, του είπαν με μια φωνή η ποντικίνα κι ο βάτραχος.
Τώρα τα ζώα μέσα στο γάντι ήταν τρία και στριμώχτηκαν λίγο παραπάνω για να χωρέσουν. “Τι γλυκιά ζεστασιά έχει εδώ μέσα”, σκέφτηκε ο λαγός. “Εδώ θα ζήσω! Θα μείνω όλο το χειμώνα, ώσπου να περάσει το κρύο. Ύστερα…βλέπουμε”, είπε. Βολεύτηκαν στο γάντι κι οι τρεις μαζί κι άρχισαν να χορεύουν πάνω στο χιόνι τόσο που το γάντι έμοιαζε με αεροπλανάκι.
Λίγο μετά εμφανίστηκε μια αλεπού. Περπάτησε προσεκτικά προς το γάντι.
-Ποιος είναι μέσα στο γάντι; , ρώτησε.
-Η Ποντικίνα η Δαγκωνίτσα, ο Βάτραχος ο Χιπιχόπης Χοροπηδηχτός και ο Λαγός ο Βιαστικός Τρεχαλητός. Εσύ ποιος είσαι;
-Είμαι η Αλεπού η Φουντωτή Αγαπητή. Μπορώ να μπω κι εγώ μέσα; Κάνει πολύ κρύο έξω.
-Έντάξει, έλα!, της είπαν όλοι μαζί.
Τώρα τα ζώα μέσα στο γάντι ήταν τέσσερα και έπρεπε να στριμωχτούν λίγο παραπάνω για να χωρέσουν. “Τι γλυκιά ζεστασιά έχει εδώ μέσα”, σκέφτηκε η αλεπού. “Εδώ θα ζήσω! Θα μείνω όλο το χειμώνα, ώσπου να περάσει το κρύο. Ύστερα…βλέπουμε”. Βολεύτηκαν στο γάντι κι οι τέσσερις μαζί κι άρχισαν να χοροπηδούν χαρούμενοι πάνω στο χιόνι τόσο που το γάντι έμοιαζε με ελικοπτεράκι.
Λίγο μετά εμφανίστηκε ένας γκρίζος λύκος που ούρλιαζε κι αντηχούσε σ’ όλο το βουνό το ουρλιαχτό του. Περπάτησε προς το γάντι κουνιστός και λυγιστός και ρώτησε.
-Ποιος είναι μέσα στο γάντι;
-Η Ποντικίνα η Δαγκωνίτσα, ο Βάτραχος ο Χιπιχόπης Χοροπηδηχτός, ο Λαγός ο Βιαστικός Τρεχαλητός και η Αλεπού η Φουντωτή Αγαπητή. Εσύ ποιος είσαι;
-Είμαι ο Λύκος ο Γκρίζος Ουρλιαχτός. Μπορώ να μπω κι εγώ μέσα; Κάνει πολύ κρύο έξω.
-Έντάξει, έλα!, του είπαν σχεδόν όλοι μαζί και κοιτάχτηκαν για μια στιγμή.
Τώρα τα ζώα μέσα στο γάντι ήταν πέντε και έπρεπε να στριμωχτούν ακόμη περισσότερο για να χωρέσουν. “Τι γλυκιά ζεστασιά έχει εδώ μέσα”, σκέφτηκε ο λύκος. “Εδώ θα ζήσω κι ας είναι λίγο στριμωγμένα! Θα μείνω όλο το χειμώνα, ώσπου να περάσει το κρύο. Ύστερα…βλέπουμε”. Βολεύτηκαν στο γάντι κι οι πέντε μαζί κι άρχισαν να χοροπηδούν χαρούμενοι πάνω στο χιόνι τόσο που το γάντι έμοιαζε με διαστημοπλοιάκι.
Λίγο μετά εμφανίστηκε ένα αγριογούρουνο που γουρούνιζε παράξενα και βραχνά. Έφτασε μπροστά στο γάντι και ρώτησε:
-Ποιος είναι μέσα στο γάντι;
-Η Ποντικίνα η Δαγκωνίτσα, ο Βάτραχος ο Χιπιχόπης Χοροπηδηχτός, ο Λαγός ο Βιαστικός Τρεχαλητός, η Αλεπού η Φουντωτή Αγαπητή και ο Λύκος ο Γκρίζος Ουρλιαχτός. Εσύ ποιος είσαι;
-Είμαι το Αγριογούρουνο το χαυλιοδόντικο. Μπορώ να μπω κι εγώ μέσα; Κάνει πολύ κρύο εδώ έξω.
-Εεεε, δεν υπάρχει πια χώρος εδώ μέσα. Είμαστε πέντε και σχεδόν δεν αναπνέουμε, του είπαν.
-Σας παρακαλώ. Δε θα πιάσω πολύ χώρο. Θα κρατήσω την αναπνοή μου και θα στριμωχτώ όσο περισσότερο μπορώ. Αφήστε με να μπω, τους παρακάλεσε το αγριογούρουνο που τουρτούριζε από το κρύο.
-Καλά, εντάξει. Έλα!, του είπαν.
Στο τέλος εμφανίστηκε μια μεγάλη αρκούδα που πλησίασε κι αυτή το γάντι. Άκουσε φασαρία μέσα και ρώτησε:
-Ποιος είναι μέσα στο γάντι;
-Η Ποντικίνα η Δαγκωνίτσα, ο Βάτραχος ο Χιπιχόπης Χοροπηδηχτός, ο Λαγός ο Βιαστικός Τρεχαλητός, η Αλεπού η Φουντωτή Αγαπητή, ο Λύκος ο Γκρίζος Ουρλιαχτός και το Αγριογούρουνο το Χαυλιοδόντικο. Εσύ ποιος είσαι;
-Είμαι η Αρκούδα η Καφετιά η πιο γλυκιά. Μπορώ να μπω κι εγώ μέσα; Κάνει πολύ κρύο εδώ έξω.
-Εεεε, δεν υπάρχει πια χώρος εδώ μέσα. Είμαστε έξι πια και μάλλον θα σκάσουμε από στιγμή σε στιγμή, της είπαν
-Μα σας παρακαλώ. Θα στριμωχτώ στην πιο μικρή γωνίτσα. Θα χωθώ κι ούτε θα κουνιέμαι. Αφήστε με να μπω, τους παρακάλεσε η αρκούδα που έτρεμε από τον χιονιά.
-Ε, καλά. Έλα!, της είπαν.
Η Αρκούδα όρμηξε μέσα. Τώρα τα ζώα μέσα στο γάντι ήταν επτά και έπρεπε να στριμωχτούν πάρα πολύ για να χωρέσουν. “Τι γλυκιά ζεστασιά έχει εδώ μέσα”, σκέφτηκε η Αρκούδα. “Εδώ θα ζήσωΑν δε σκάσω από το στρίμωγμα, θα μείνω όλο το χειμώνα, ώσπου να περάσει το κρύο. Ύστερα…βλέπουμε”. Το γάντι χοροπηδούσε στο χιόνι σαν κουρδιστό παιχνίδι που κόντευε να σκιστεί.
Λίγο μετά ακούστηκαν βήματα. Ο ηλικιωμένος κύριος κι ο σκύλος του επέστρεφαν από τη βόλτα τους. Ξαφνικά είδαν μπροστά τους το γάντι να χοροπηδά σαν τρελό. Ο ηλικιωμένος άνθρωπος έβγαλε μια κραυγή που τρόμαξε ακόμα και το σκύλο του που έκλεισε τα αυτιά του. Από την ασταμάτητη αυτή κραυγή βγήκαν έξω ένα ένα όλα τα ζώα που είχαν τρυπώσει στο γάντι πριν καν τους πάρει χαμπάρι ο ηλικιωμένος κύριος. Η Ποντικίνα η Δαγκωνίτσα, ο Βάτραχος ο Χιπιχόπης Χοροπηδηχτός, ο Λαγός ο Βιαστικός Τρεχαλητός, η Αλεπού η Φουντωτή Αγαπητή, ο Λύκος ο Γκρίζος Ουρλιαχτός, το Αγριογούρουνο το Χαυλιοδόντικο και τελευταία η Αρκούδα η Καφετιά η πιο γλυκιά.
Πώς χώρεσαν όλοι αυτοί μέσα στο γάντι; Και τι συνέβη εκεί μέσα! Ο ηλικιωμένος κύριος κι ο σκύλος του είδαν μόνο ένα ξεχειλωμένο γάντι και μάλλον δεν έμαθαν ποτέ τι έγινε. Αλλά εσείς ξέρετε. Έτσι δεν είναι;
 
Το ίδιο παραμύθι το βρήκαμε σε ένα βίντεο με τις φωνές των ζώων.
Μιμηθήκαμε τους ήχους των ζώων και διασκεδάσαμε πολύ.
 

 
Κι επειδή η ιστορία  άρεσε πολύ στα παιδιά, ακολούθησε  δραματοποίηση.

 
Οι  εργασίες των παιδιών σχετικές με την ιστορία μας.

 
 
Αριθμήσαμε τη σειρά με την οποία μπήκαν τα ζωάκια στο γάντι.
 
 
 
 
Παίξαμε με το γάντι.
 
 
Βάλαμε τα ζωάκια με τη σειρά που μπήκαν στο γάντι και αντιστοιχίσαμε το κάθε ζώο με το όνομά του.


Τα μπερδέψαμε μεταξύ τους και τα ξαναβάλαμε σωστά.

 
Κάναμε ένα βιβλιαράκι Origami με την ιστορία.


Το γάντι με τα ζωάκια, ατομική κατασκευή.